ارزيابی نحوه مکانگزينی کاربريهای عمده شهری در شهر مشهد

اين طرح با هدف ارزيابي اساسي از طرح تفصيلي شهر مشهد و بررسي ميزان تحقق آن در شرايط فعلي تدوين يافته است. طرح تفصيلي اوليه شهر مشهد در سال 1345 براي بخشهاي عمده اي از شهر تهيه شده است و طي مدت قانوني طرح يعني سال 1370 مي بايست كاربريهاي پيش بيني شده در آن تحقق يابد. بر اين اساس طرح حاضر با بررسي سه كاربري بهداشتي –درماني، آموزشي و ورزشي در طرح تفصيلي شهر مشهد و انطباق آن با وضع موجود درصدد بررسي ميزان تحقق و عدم تحقق كاربريهاي مزبور در طرح تفصيلي صورت پذيرفت. همچنين ميزان تحقق كاربريها را در خارج از جانمائيهاي پيش بيني شده، حد اكثر تا شعاع 300 متر با استفاده از سيستم اطلاعات جغرافيايي GIS تحليل نمود. بدين منظور ، توزيع كاربريها و سرانه هاي شهري در شهرهاي كشور و رابطه آنها با جمعيت شهرها در ارتباط قرار گرفته و مقايسه اي بين ميانگين كاربريهاي مختلف در گروههاي جمعيتي و در مقايسه با شهر مشهدصورت گرفته است. در شهر مشهد در حالت كلي ، سرانه هاي پيشنهادي طرح جامع ثانويه ، سه برابر وضع موجود مي باشد ولي در بررسي سه كاربري عمده مشخص مي شود كه سرانه كاربري آموزشي بيشتر بوده ، بطوريكه در طرح جامع پيشنهادي به دو برابر مي رسد. اين در حالي است كه در سرانه هاي بهداشتي و درماني و سرانه ورزشي وضع كنوني راضي كننده نبوده و در پيشنهادات هم معمولا بيش از سه برابر وضع فعلي در نظر گرفته شده اند.